"Deszcz" to film z Iranu, w którym, podobnie jak w afgańskim "Osama", ważną rolę pełnią przebieranki - i tu, i tam, dziewczyna jest zmuszona udawać chłopaka i jak chłopak ciężko harować na utrzymanie swoje i nie tylko. W Osamie kobiety nie mogły pracować, "bo tak", w "Deszczu" nikt by nie przyjął panny do zachrzanu przy budowie. Ogólnie film to dziwny i dość dla zachodnich widzów nudnawy romans, bardzo niespełniony zresztą, gdzie największą sceną erotyczną jest wspólne wkładanie do koszyka rozsypanych przypadkiem owoców. Może i w "Między słowami" było niespełnienie, ale tam bohaterowie przynajmniej ze sobą rozmawiali - tutaj Baran przez cały film nie zamienia z chłopakiem ani słowa (chyba że coś przegapiłem), początkowo jest to zrozumiałe, bo nie chce ona, by się wydało, że jest babą, ale potem - z powodów kulturowych chyba.
Egzotyki specjalnie w filmie nie ma, place budowy, tamtejszy zachrzan i relacje pomiędzy szefem a legalnymi i nielegalnymi pracownikami są zapewne bardzo podobne do tych znanym Polakom w USA czy Belgii.
Aha, śmieszyła mnie dość nienaturalna (a może ichniejsza?) ekspresja głównego bohatera, którego główną metodą poruszania się jest bieganie. No i też jasne jest dla każdego widza od razu, że Baran to dziewczyna, ale nie wiadomo dlaczego, żadna z filmowych postaci tego nie zauważa.
Można obejrzeć, ale dla mnie nie była to rewelacja. 7/10